تاثیر اجرای شیوه جنگل شناسی تک گزینی بر زادآوری در راشستان آمیخته (مطالعه موردی: طرح جنگل داری دکتر بهرام نیا)

برنامه ریزی به منظور استقرار زادآوری در جنگل در قالب شیوه های جنگل شناسی انجام می گیرد. یکی از شیوه های جنگل شناسی که بیشترین کاربرد و تطابق را با دیدگاه های جنگل شناسی نزدیک به طبیعت دارد، شیوه گزینشی است. این پژوهش با هدف بررسی اثر اجرای شیوه تک گزینی بر وضعیت زادآوری در یک جنگل راش آمیخته شرق هیرکانی انجام شد. به این منظور در توده هایی با ترکیب گونه ای راش، انجیلی و ممرز، 102 روشنه شامل 15 روشنه در توده بکر و 43 روشنه طبیعی و 44 روشنه مصنوعی نیز در توده مدیریت شده انتخاب شدند. سپس وضعیت زادآوری در هر روشنه در 5 میکروپلات یک مترمربعی مورد بررسی قرار گرفت. در هر میکروپلات ویژگی هایی از قبیل فراوانی، قطر یقه و وضعیت سلامت نهال ها ثبت گردید. نتایج نشان داد که نهال های گونه ی راش بیشترین فراوانی را در روشنه ها به خود اختصاص می دهند. پراکنش تعداد در طبقات قطری زادآوری بیشتر گونه ها حالت نمایی کاهنده داشت. بین سه نوع روشنه از نظر فراوانی تعداد در طبقات قطری گونه های مختلف هیچ گونه اختلاف معنی داری مشاهده نشد. همچنین نتایج نشان داد که با افزایش وسعت روشنه ها از تراکم زادآوری کاسته می شود. به لحاظ وضعیت سلامت زادآوری ها نیز بهترین وضعیت در روشنه های طبیعی واقع در توده های مدیریت شده و نامناسب ترین حالت نیز در روشنه های بکر مشاهده گردید. در مجموع با توجه به نتایج حاصل، می توان شیوه تک گزینی را شیوه ای مناسب برای این جنگل ارزیابی نمود که اجرای آن تغییرات معنی داری در وضعیت زادآوری توده های مدیریت شده نسبت به توده های بکر ایجاد نکرده است.